KEŞKE YAPMASAYDIM BABA, PİŞMANIM (DENEME)
Varlığımın dünyaya intikaline sebep olan rahmetli babamın babalar günü kutlu olsun…
Kendisini gerçek anlamda tanıdığım sanırım 8-9 yaşlarımdır.
O zamana kadar pek algılayamadığım daha doğrusu BABA olarak neler beklediğimi bilmediğimdi.
Çocukluk döneminden çıkıp gençlik dönemine doğru gidiş de ise bana ters gelen onun bir sürü sertlikleri tabuları prensipleri vardı..
Olgunlaşmaya başladığım zaman artık o yaşlanıyordu ve ben ne kadar çok yanıldığımı yargılarımda ne kadar anlamsız sertliklerim olduğunu kavrıyordum ancak vakit çok ilerlemişti..
Babamla annemle olduğum kadar hiç yakın olamadım onu çok sevdim ama asla gösteremedim o da gösteremedi biliyordum ki hepimizi çok severdi ama ifadesi yetmiyordu belki de o da benim gibi beceremiyordu…
Ben 45 yaşıma geldiğimde babam bu dünyaya veda etmek üzereydi yıllarca sarılıp öpemediğim sevgimi hep az az gösterebildiğim canım babam artık gidiyordu…
Ona sarılıp kocaman kocaman öpmem sadece gidişine 2 gün kala gerçekleşti, ne kadar sıcak ne kadar güzel bir duyguymuş…
Bir daha yaşayamayacağım ömrümce ertelediğim ya da cesaret edemediğim bu sevgi selini vedalaşmak hakkım olarak kullandım.
Keşke çok daha öncelerden bunu becerebilseydim keşke çok daha evvel onu yargılamayı bırakıp yakınlaşsaydım.
Yapamadım…
Ben babama sen benim en iyi arkadaşımsın da diyemedim.
Şimdi benim de çocuklarım var onlar babalarını beni yargılamadan eleştirmeden seviyorlar ve en güzeli de hayatlarında ne annelerine ne de babalarına sevgi de eksik kalma hissini yaşamayacaklar.
Onlar bunu öğrendiler ben öğrenemeden babamı kaybettim.
Onu kaybettiğimde sırtımı dayadığım dağ devrildi ben altında kaldım sanki, bir daha ne o dağ olacak ne de ben yaslanabileceğim, sahip olduğum zamanı gereğince kullanamadım.
Şimdi keşke bir daha şansım olsaydı diyorum ama dilim bunu söylerken gözlerimden boşalan yaşlar diyor ki;
Kaybettiklerin için gözyaşı dökme KEŞKELER bu güne faydası olmayan anlamsızlıklardır…
Tüm babaların babalar günü kutlu olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder