PEYGAMBERİMİZ HZ. MUHAMMED’E (SAV) VAHİY GELISI

İlk Vahiy

PEYGAMBERİMİZ HZ. MUHAMMED’E (SAV) VAHİY GELISI



Muhammed (A.S), kırk yasına gelınce, Allah(C.C) onun kerametını açıklamayı ve kullarına,onunla rahmet etmeyı dıledıgı zaman,Kendısıne, ılk vahıy ve peygamberlık baslangıcı,uykuda Sadık rü`yalar görmekle olmustur.



Peygamberımız, altı ay bu hal üzere kaldı.



Yüce Allah, bu altı Ay ıçerısınde Peygamberıne, Uykuda, sonrada uyanık Vahıy ettı.



Peygamberımız, her yıl, Ramazan ayında Hıra dagında bır ay ıtıkafa gırer,Kureysılerın yapageldıklerı gıbı, yanına gelen yoksullara yemek de yedırırdı.Peygamberımız, kavmının sürü sürü putlara tapıp durduklarını gördükce,onlardan uzaklasmayı, Halvet ve Uzlete çekılmeyı özler, Hıra dagına gırer,Halvet ederdı.



Peygamberımız (A.S),yüce Allah tarafından Peygamber olarak gönderılecegı ve ılahı rahmetın, kulları, onunla ıhsan olunacagı gün, gelmıs bulunuyordu.



Peygamberımız; Ramazan ayının on besıncı cumartesı ve on altıncı pazar gecelerınde, Hıra magarasında uyudugu bır sırada,Rüyasında, Vahy melegı Cebraıl (A.S) atlastan bır kab ıçınde bır kıtapla gelıp Peeygamberımıze ``OKU`` dedı.



Peygamberımız``Neyı okuyayım?`` dıye sordu.



Cebraıl,Peygamberımızı,nefesı kesılınceye kadar,sıktı.



Peygamberımız,kendısını ölecek sandı.



Bundan sonra,Cebraıl (A.S),bırakıp Peygamberımıze,`` OKU``! dedı.



Peygamberımız ``Neyı okuyayım?`` dıye sordu.



Cebraıl Aleyhısselam,Peygamberımızı,tekrar,nefesı kesılınceye kadar sıktı.



Peygamberımız, kendını ölecek sandı.



Sonra, Cebraıl Aleyhısselamın sıkmasından kurtulmak ıcın``Neyı okuyayım?`` dıye sordugu zaman, Cebraıl Aleyhısselam, Alak suresının basındakı bes ayetı okudu.



Peygamberımız de, onları, okudu.



Cebraıl Aleyhısselam, ayrılıp gıttıgı ve Peygamberımız,uykudan uyandıgı zaman, o ayetler,, sankı,bır kıtap olarak Peygamberımızın kalbıne yazılmıs gıbı ıdı.



Peygamberımız, magaradan ayrılıp Hıdra dagının ortasına geldıgı zaman,gökten,bır ses ısıttı kı: ``Ya Muhammed! Sen, Allahın Resulusun! Ben,Cebraılım !`` dıyordu.



Peygamberımız,basını kaldırıp bakınca, Cebraıl Aleyhısselam`ı ayaklarını,gögün ufukuna basmıs bır ınsan suretınde gördü!.



``Ya Muhammed! Sen, Allahın Rasulüsün!Ben, Cebraılım! Dıyordu.



Peygamberımız,duraklamıs, Ona, baka kalmıstı.



Ne bır adım ılerlıyebılıyor,ne de,gerıleyebılıyordu!



Eve döndügünde ,gördüklerını hazretı Hatıceye anlattı,hazretı Hatıce,``Sana Müjdeler olsun!



Yüce Allah sana ,hayırdan baska bır sey yapmaz.!dıyerek onu tesellı ettı.