ADSIZ ÇEŞME
Bir yaz Günü iki kardeş
Yürüyüşe çıkmışlardı.
Fırın yakmış gökte güneş,
Ateş gibi Sıcak vardı.
Yürüdüler,çok gezdiler.
Susuzluktan pek bezdiler.
Zehir oldubu hoş gezme.
Bereket ki bayılmadan
Buldular bir eski çeşme,
Su akıyor oluğundan.
Can attılar yana yana,
Su içtiler kana kan.
Bulmuşlardı yeniden can.
İkisi de soruyordu:
Bu çeşmeyi kimdir yapan?
Yürekleri minnet dolu.
Yazılıydı bir tek isim.
O da silik,kim bilir kim?
İyilik bir su,bırak aksın
Gönül denen bu çeşmeden.
Sen de böyle yapacaksın,
Hiç karşılık beklemeden.
Su yerine iyilikle dol,
Yavrum adsız bir çeşme ol.
Hasan Ali Yücel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder